عرفان

             یارب از عرفان مرا پیمانه سرشارده              چشم بینا، جان آگاه ودل بیدار ده

حقیقت عرفان وسیروسلوک ازدیدگاه معرفت دینی انسان به سلوک معنوی مسافری است که دارای مبدا ومقصدی است. مبدا او به تعبیری ازعالم خاک که دورترین نقطة عالم هستی است وپیان قوس وآغازقوس صعود است ومقصدش لقاءالله است ، وچون هدف لقاءالله است بالاترین ارزشی هستی است، وراه رسیئن به آن با سختی همراه شده که:  نازپرورده تنعم نبرد راه به عشق            عاشق شیوه رندان بلا کش باشد

آری انسان درظلمتکده  دنیا زندگی می کند ودردریای بیکران شهوات وکثرات غوطه می زند، هرآن موجی ازعلایق

و وابستگیهای مادی اورا به طرفی پرتاب می کند، وازاین ووابستگی سهمگینتر از همه علایق به همسر همسروفرزند سرچشمه می گیرد،سیلی های متوالی به صورت او نواخته میشودواورا درقعر امواج خروشان این بحرِژرف ودریای هولناک فرو می برد بطوریکه ناله وفریادش درمیان اموجاج ناپدیدمی گردد .وازاینجاست که عده ای

که به ظاهرپرداخته وازعبادیات واعمال حسنه فقط به فعال قالبی اکتفا کنندوازمغزوجوره پوست قانع گردند چقدراز

کعبه مقصود دورواز جمال ولقای اومهجورند.